امام سجاد علیه السلام در فرازی از دعای خویش می فرماید: «وَالطَّائِفینَ بِالبَیتِ المَعْمُورِ وَ مالِکٍ وَ الْخَزَنَةِ وَ رِضْوانَ وَ سَدَنَةِ الْجِنانِ»

به وجود گروهى از فرشتگان که به دور خانه حق مى ‏گردند و صاحبان اداره کننده بهشت و دوزخ اشاره مى‏ نماید.

«در قرآن کریم بارها از فرشتگان یاد شده، اما از میان آنها فقط از جبرئیل و میکائیل نام برده شده و از بقیه فرشتگان با اوصافشان یاد شده است. مانند: ملک الموت و کرام الکاتبین و السفرة الکرام البرَرَة و رقیب و عتید و مانند اینها ...

از صفات و اعمالى که خداوند سبحان در کلام خود درباره فرشتگان آورده و احادیث هم در این باب همراهى مى‏کند که عبارتند از:

اوّل: فرشتگان موجوداتى گرامى هستند که میان خداى متعال و عالم مشهود واسطه‏ اند؛ زیرا هیچ حادثه یا رخداد و کوچک و بزرگى پیش نمى‏ آید مگر این که فرشتگان در آن دستى دارند و یک یا چند فرشته بر آن گماشته ‏اند. البته تنها نقش آنها در این زمینه، به جریان انداختن فرمان الهى در بسترش یا قرار دادن آن در جایگاهش مى‏ باشد. چنان که خداى متعال مى ‏فرماید:

لَا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُم بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ» (انبیاء، آیه 27)

در گفتار بر او پیشى نمى‏گیرند، و آنان فقط به فرمان او عمل مى‏ کنند.

دوّم: از فرمان‏هاى خدا به آنان سرپیچى نمى‏ کنند؛

fereshteh mohiti surkohi